Verschillen tussen magnetische en optische recording
Magnetische discs en tape
Schrijven
Een computer harddisk is een magnetische disc, evenals de floppy en (cassette)
tape. In al deze gevallen is er een drager met daarop een dunne ijzer-achtige
laag. Deze wordt beschreven met een magnetisch veld. Dat maakt het magnetische
materiaal op de disc of tape magnetisch, net zoals je paperclips magnetisch kunt
maken door er met een sterke magneet tegenaan te wrijven. Door het magneetveld
volgens een code om te polen (N-Z of Z-N) kun je informatie schrijven. Hoe
kleiner en geconcentreerder je het schrijvende magneetveld maakt, hoe meer bits
en bytes er op de schijf gaan.
Lezen
Bij afspelen wordt die magnetisatie weer uitgelezen. Dat kan met dezelfde
magneetspoel (schrijf-leeskop) als waarmee je hem schrijft, maar ook (beter) met
een Magneto Resistive Head. Dat is een weerstand (resistor) die van waarde
verandert onder invloed van het magneetveld. Een MRH kun je veel kleiner maken
dan een magneetspoel voor het lezen.
Optische discs
Schrijven
Optische discs, zoals CD, CD-ROM, DVD en Blue-Ray werken niet magnetisch, maar
optisch. Zij worden geschreven (CD-R, CD-RW, DVD-RW, DVD+RW, Blue-Ray) door de
laser kortdurend op hoog vermogen te zetten (pulsen), dus met hitte. Bij
RW-materialen smelt de laag dan plaatselijk. Volgens een code verhit je kortere
of langere tijd. Doordat de disc ondertussen draait smelt je dan eigenlijk
streepjes van verschillende lengte.
Lezen
Je kunt ze weer lezen doordat de gesmolten stukjes donkerder van kleur zijn dan
de niet gesmolten. Dat is ook zo als ze weer koud zijn, omdat de structuur anders
is (amorf) dan van het oorspronkelijke materiaal (kristallijn). Een lichtstip van
lage intensiteit leest dat verschil in reflectie uit.
Wissen
Wissen gaat met halve warmte, de donkere streepjes verbleken dan weer doordat ze
opnieuw kristaliseren (rekristalisatie).
Read Only
CD, CD-ROM en DVD kun je alleen lezen. De donkere streepjes zijn daar bij het
spuitgieten van de Poly Carbonaat discs als putjes aangebracht. Het hele oppervlak
wordt daarna met aluminium opgedampt. Daarom spiegelen deze discs. De informatie
zit hier dus mechanisch in de disc en heeft een levensduur van een eeuw of zo.
Magneto-optisch
Om het lastig te maken bestaat er ook zoiets als magneto-optisch. Hier zit er
een laag op de drager die te magnetiseren is en waarvan de reflectie (met
allerlei hulpmiddelen als polarisatiefilters) een beetje afhangt van het
aanwezige magnetische veld. De informatie wordt geschreven als magnetisatie.
Dat wil alleen als de laag heet is, dus heel plaatselijk (1 micron2)
verhitten we die met een laser op hoog vermogen. Bij het afkoelen wordt het
magnetische veld van een spoel, die daar ergens in de buurt is opgehangen,
op die plek "ingevroren". Die spoel is vrij onkritisch, omdat de laag alleen
gevoelig is op het stipje waar hij heet is.
Lezen en toepassing
Uitlezen gaat met dezelfde laserstip, maar nu op laag vermogen. Magneto-Optisch
(MO) wordt gebruikt door sommige verwisselbare computer-discs en
door Mini Disc. Het maken van deze discs is een relatief duur proces.
Voordeel
is echter dat de laag veel minder heet wordt dan bij RW. MO kun je meer dan een
miljoen maal overschrijven, RW maar (een paar) duizend keer.